อรุณสวัสดิ์

..............

...

.......

มัวม่านหมอก…หลอกตา…ดูพร่าพลาด
มองมุ่งมาด…ลาดลง…ยิ่งสงสัย
มืดมัวทาง…พลางกลัว…สลัวใจ
อโณทัย…ไม่เห็น…วายเว้นวัน

ม่านหมอกหนา…หาใจ…กลับไม่พบ
ความสงบ…รบเร้า…คละเคล้าฝัน
อุษาแสง…แห่งอรุณ…เคยคุ้นกัน
กลับปิดกั้น…ควันออก…มิดหมอกมา

แสงเรืองล้ำ…อำไพ…หายไปหมด
ความรันทด…หดหู่…ผ่านภูผา
เมื่อตะวัน…หันเห…หลายเพลา
ม่านแห่งฟ้า…ราตรี…กลับคลี่ลง

มองทางใด…ไร้แสง…เป็นแรงขับ
ดูลึกลับ…กลับวาง…เพราะพลางหลง
หาทางออก…หมอกใจ…พาให้งง

เพียงพะวง…สงสัย…ไร้ฟ้างาม...

....